Wat voor dag was het vandaag?

Nieuw taalverschijnsel of nieuwe taaltrend:

"Wat voor dag was het vandaag ?"

gevraagd door de Pauwen en Wittemannen van deze wereld. De geïnterviewde wordt geacht in 50 seconden uit te leggen wat er gebeurde en wat dat met die persoon deed. Erg makkelijk ook voor een interviewer, zo'n standaardvraagje. Hoef je er zelf niet naar te vissen. Het ergerde me, het gemak om zo'n openingszinnetje te gebruiken.

Om dit soort vragen voor jezelf te beantwoorden, kun je een dagboekje bijhouden. Er zijn mooie apps met digitale dagboeken. Ik schrijf er elke dag in op wat ik gedaan heb. Bijv. Vandaag naar Nordhorn. Pijptabak gekocht die shag bleek te zijn. Twee t-shirts, 2 bloemenbakjes, 8 flesjes witbier (Weissbier geen Weizenbier!). Zoiets. Maar niet wat voor dag het was vandaag. Wat het zonnetje met me deed, dat ik genoot van de landerijen onderweg, dat het teveel woei in het centrum van Nordhorn, dat het voetbal op tv me niet kon bekoren, dat de stukjes spekbokking nog lekker smaakten. Dan weet je pas echt wat voor dag het vandaag was.

Ik weiger ook altijd om "Goed" te zeggen als iemand me in de deuropening vraagt "Hoe gaat het er mee?"

Toen ik een keer in het bijzijn van mijn stiefdochter door iemand anders gevraagd werd hoe of het ging, toen antwoordde ik:
"Wat weet ik daarvan!" (variant op het Duitse "Was weiss ich?!")
waarover mijn stiefdochter erg moest lachen.
Het was van mij geen grap. Ik wist naar waarheid echt niet hoe het me me ging. Dat weet ik nooit precies, ik wil altijd een genuanceerd antwoord geven. Me er niet met een jantje-van-leiden  van afmaken. Je kunt toch nooit exact aangeven wat je gemoedstoestand op enig moment is. En ik wil niet liegen.

"Hoe gaat het me je, alles goed?"
"Ja en nee, heb je een kwartier?"
Spreek altijd de waarheid en neem er vooral de tijd voor. Dan krijg je pas fijne gesprekken!