De step heeft mijn leven vergald

"Alle Enschedese kinderen spraken van een glijer, niemand had het over een ....
step."  Volgens mijn huisgenoot G. Ze heeft het over de jaren '50 van de vorige eeuw.

Dus een Enschedese step noemden ze een glijer. Benieuwd of er ook andere regionale varianten zijn.
Die laatste woorden van de tweede zin van dit stukje zijn overigens geheel overbodig! Kent iemand nog andere jaren '50?

Ik wil nog even terugkomen op de step. Voor mij een beladen woord, een jeugdtrauma. De step heeft mijn ontwikkeling als kind danig verpest. Mijn vertrouwen in de grotemensenwereld is langdurig geschonden door de step. Dat zat zo:

Ik was een jaar of vijf, zes en op Koninginnedag was er op het schoolplein in Veenendaal-Zuid een stepwedstrijd. De hoofdprijs was een nieuwe step. Ik had helemaal geen step, de step was iets nieuws. Wij
hadden thuis 6 kinderen en voor steppen hadden we geen geld.

De stepwedstrijd verliep voorspoedig. Ik bleek er onverwacht goed in te zijn en direct lag ik al een eind voor. Door mijn hoge snelheid haalde ik een bocht niet en overschreed aan de buitenkant een lint. Ik werd eerste! Dat had iedereen goed kunnen zien, ik was veruit de rapste. Ik had de step gewonnen!!!
Maar niet volgens de jury: ik had binnen de lijnen moeten blijven. Dat waren de (hun) regels. Dus de step ging naar de duizendmaal langzamere nummer twee. Ik ben hier jaren niet overheen gekomen. Nog altijd is de step een kras op mijn (kinder)ziel. Vroeger hadden ze nog geen kinderpsychologen.
Zo'n gemiste step kan een halve eeuw doorwerken!