Hoe gaaf is dat?!
i.p.v. Wat is dat gaaf!
Hoe stom kun je zijn?! i.p.v. Wat stom! Geen vraag, maar een constatering van verbazing.
Hoe diep kun je vallen?! (Wat een loser!)
Hoe gaaf is dat is geen vraag maar een uitroep, een exclamatie, van verrukking, verbazing, opgewondenheid,
een nieuwe vorm van een overtreffende trap:
mooi - mooier - hoe mooi is dat?! Heeeeeel mooi!
De reactie van Onze Taal hierop is:
Deze manier van vragen door niet echt te vragen is inderdaad een enorme opmars aan het maken op tv. Ik denk dat het uit het Engels komt, waar het synoniem is aan “wat leuk” (how nice, how cute). In het Nederlands moet er dan “is dat” achter anders klinkt het niet. Daar hoor je het ook. Het is een soort anticiperende overtreffende trap. Het antwoord is steevast “ja, heel cool”, “ja, heel erg” waarbij als het om negatieve dingen gaat meestal helemaal geen antwoord wordt verwacht, en bij positieve dingen staat het antwoord van te voren vast, maar moet toch gegeven worden. Komt misschien omdat op tv mensen zonder script of met weinig (verondersteld) improvistatietalent worden geïnterviewd waardoor interviewers en presentatoren (of programmamakers) dan het liefst de geïnterviewde de woorden al in de mond leggen. Dan kan er niks fout gaan. Nogal jammer en vervlakkend maar ja dat hoort bij pulp tv.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten