Niet wat maar dat

Ik zag een documentaire over Maarten 't Hart. Bij zijn boekenkast staand, wees hij op zijn eerste bijbel. Als erkend zuinigerd wees hij meteen op de prijs die linksboven in het boek stond. Typisch Maarten, maar dit geheel terzijde (zou Wilfred Genee zeggen).
Toen zei hij: "De bijbel is een boek wat ...."

Zijn uitgever Theo Sontrop zei enige minuten later. "Een vlucht regenwulpen is een boek wat ..."

Behalve literaire figuren zondigen talloze mensen (ook gestudeerden) tegen de taalregel dat het betrekkelijk voornaamwoord bij een het-woord DAT moet zijn: het boek dat i.p.v. wat. Zie Taaladvies

In een eerdere blog wees ik al op een andere, veelgemaakte fout van dezelfde orde.
Het verhaal gaat over een meisje die in Amerika woont.
Het was een aardig jongetje die bij de meisjes populair was.
(in beide gevallen moet het dat zijn: het-woorden worden gevolgd door een dat-woord)

Ik heb het idee dat niemand zich meer stoort aan dit type fouten, dat niemand zich de fout bewust is. In de volgende grammatica wordt 'een boek wat' vermoedelijk goedgekeurd omdat zo ongeveer iedereen het zegt. Taal is democratisch: hoe meer foutsprekers en foutschrijvers, hoe waarschijnlijker dat de fout officieel wordt goedgekeurd.

De mantel der taalliefde is mild voor taalfouten. De schoolfrikken zijn Don Quichots en hun rode pen wordt ooit een fossiel. "Als ze het maar begrijpen, dan zijn wij al tevreden." "Zo'n taalfoutje, ach, wie maalt er om?" Ikke.