De hengelminnende Amsterdamse grachtengordelvissertjes van vroeger en nu zullen het woord wel kennen. Peuren is een eeuwenoud tijdverdrijf, voedsel- en inkomstenbron.
De betekenis: paling vangen met een hoop pieren, aan een stokkie of in een nylonkous van moeders. Het is een effectieve methode, maar het is nu verboden. De paling wordt beschermd, wordt bedreigd, is peperduur. Dus: handen af van de paling, no peuring please.
Ik vroeg aan mijn vrouw (geen sportvisser, lust wel een lekkerbekje): "Weet jij wat peuren is?" Jawel, volgens haar betekende het 'iets uitzoeken/opzoeken'. Met Google iets peuren, sorry browsen. De combinatie met paling is haar onbekend: Enschede is geen vissersdorp.
Peuren doet me aan mijn vader denken. Die ging wel eens stiekem peuren vroeger. Maar hij sprak daarover op een samenzweerderige wijze, niet verder vertellen. Ik mocht nooit mee als hij ging peuren. Wel zag ik eens het wapen: de afgeknipte nylonkous, vol met wormen. Ik sidder(aal)de ervan!
Nu peur ik maar de taal in mijn taalweblog. Een taalpeurist. Lekker wroeten in de taal en af en toe een leuk woordje als peuren omhoog halen. (Mijn vrouw draagt geen nylons)
Nou, ik ben vrij jong en ik heb nog nooit van dit woord gehoord. Maar dat komt denk ik niet alleen doordat het een oud woord is. Ik ken ook totaal geen mensen die van vissen houden, en zeker niet als het gaat om aalvissen. Leuke woordspelingen in je artikel ;)
BeantwoordenVerwijderenJe hebt gelijk: te jong, geen palingvissende kennissenkring, dan krijg je dat. Mijn stiefdochter kende het woord 'peuren' wel, hoewel ze jong is en paling alleen kent van een lekker broodje. Maar alleen in de betekenis van uitzoeken/uitvogelen/ speuren naar. Zij heeft dat woord weer van haar moeder/mijn vrouw die erg taalgevoelig is.Maar ook zij wist niet van de nylonlous met wormen.
BeantwoordenVerwijderenHoe dan ook, je bent nooit te jong om te leren van een oude taalpeurist.