Op mijn kamer hangt een eeuwenoud tegeltje met een minimalistisch afgebeeld blauw koetje. Zonder tekst. Want de voorstelling is duidelijk: dit is een koe. Period.
In het kamertje van mijn oma hingen bijbelspreuken op ovale, houten bordjes. De boodschap was duidelijk: ik roep u op: Dient de Heere Heere.
Tegen de achterruit van de auto van mijn buurman hangen 2 teksten. Baby aan boord en FC Twente - je staat er achter en anders oprotten. Wat moet je met de eerste mededeling? Voorzichtig, voet van het gas? En waarvoor staat de tweede? Ben je niet voor FC Twente, dan ben je een slecht mens?
Goed, je leest de teksten, je glimlacht erom, maar interessanter is: wat zit er achter de plaatsing van een tekst? Wat wordt de wereld meegedeeld, welke boodschap moet overkomen, welk statement wordt gemaakt?
In veel gevallen heb ik geen idee. Toch moet het iets zijn van: mag ik ook even wat zeggen? Ik wil ook even worden gehoord, opgemerkt. Ten minutes of fame. Ik twitter, ik besta. Tweets zijn tegeltjes van 140 tekens.
We willen allemaal met onze kop of tekst op een tegeltje: ik ben leuk, wijs, humoristisch, filosofisch, ad rem, bijzonder.
Hier wat voorbeelden, zonder commentaar:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten